.png)
Volgens mij was ik een jaar of 16 toen ik met de pil begon. Net zoals iedereen om me heen. Jarenlang geslikt tot ik er begin twintig de kriebels van kreeg. Het voelde niet meer oke en ik was benieuwd hoe ik me zou voelen als ik de pil niet meer zou slikken.
Dus stopte ik. Een periode van ‘ontpillen’ brak aan. Not pretty maar i survived. Ik voelde me lichter en fijner, minder zwaar. Maar zonder anticonceptie vond ik ook niet heel prettig dus besloot ik voor een Mirena spiraal te gaan.
Op het moment dat die geplaatst werd voelde ik aan alles, dit moet er uit. Dit is niet oke. Ik voelde de paniek door mijn lijf gaan bij de gedachte dat er iets in mijn lijf zat wat ik er zelf niet uit kon halen.
En toen begon de pijn heftiger te worden. Ik had voor die tijd ook wel eens last van een pijnlijke menstruatie. Nu bloedde ik niet meer maar had wel twee keer zoveel pijn. Ik kreeg wegtrekkers van de pijn en proefde ijzer tijdens een kramp. Zo intens dat ik een afspraak maakte bij de huisarts want dit kan nooit de bedoeling zijn. Pijnstillers hielpen niet echt, het haalde een mini beetje van de intensiteit af maar dat was het. De huisarts stuurde me door naar de gynaecoloog.
De gynaecoloog deed wat onderzoeken en die constateerde dat het spiraaltje goed zat. Het was mogelijk een vorm van endometriose.
Maar het zou dan om een lichte vorm gaan, die alleen zichtbaar was met een kijkoperatie en dat was nu niet nodig.
Ze stelde voor om zwaardere pijnstillers te slikken tegen de pijn. Alles in mijn lijf zei nee. Daarnaast kan sterk op medicatie reageren en dat leek mij ook niet ideaal. Dit voelde niet als een oplossing.
Dus besloot ik het spiraaltje eruit te laten halen. Dit hele proces lijkt nu snel te zijn gegaan maar inmiddels was ik 2 jaar verder. Rond deze tijd ben ik me ook gaan verdiepen in de Ayurveda, waar ik leerde over de impact en uitwerking van alles wat je lichaam opneemt en moet verwerken. Ik ging opzoek naar een hormoonvrije anticonceptie.
Goed, spiraaltje eruit, enorme opluchting, weer bloedingen maar nog geen vermindering van de pijn. Ik had inmiddels wel een hormoonvrije methode gevonden waar mijn vriend en ik ons allebei goed over voelden.
En toen begon de ontdekkingsreis eigenlijk pas echt. Want door mijn lichaam steeds beter te leren kennen. Opnieuw leren voelen wat er gebeurt tijdens mijn menstruatie, ovulatie en de fases daarvoor en -na, ging er een wereld voor me open. En hoe meer ik over mezelf, mijn lichaam en mijn cyclus leerde, hoe minder de pijn werd.
Vervolgens kwam ook nog de maan op mijn pad en voelde ik, hier is een verband. Het kan geen toeval zijn dat het woord menstruatie is afgeleid van het woord mensis wat maand betekent. En het woord maand komt van de maan. Daarnaast gaan de maan en onze cyclus ook nog eens door dezelfde fasen in ongeveer dezelfde tijd en hebben ze dezelfde energie. Toeval much?
In die periode deed ik een initiatie tot Moon Mother in Ierland. Daar leerde ik in depth over de connectie van de maan en onze menstruatiecyclus. Over de kracht ervan. De verdieping en verrijking die de maan geeft. Maar ook als ezelsbruggetje om het proces te begrijpen waar we doorheen gaan. Ik ging steeds meer voelen, begrijpen en doorleven.
Ik vertelde iedere vrouw om mij heen over dat wat ik leerde en ervaarde. Over de impact van de maan, de invloed op onze cyclus, de synchroniciteit en wat het je kan vertellen over jezelf, je leven. Er er waren steeds meer vrouwen die bij me terug kwamen met vragen, inzichten en ervaringen.
In diezelfde tijd leerde ik van de eeuwenoude wijsheid van de Ayurveda dat je menstruatie o.a. een afspiegeling is van de maand ervoor.
Het laat je haarfijn zien wat je nog niet hebt verwerkt aan emoties, stress en andere invloeden. Maar ook dat we als vrouwen helemaal aan onze natuur voorbij zijn gegaan door de wereld waarin we leven. We proberen onze menstruatie vooral te negeren, vinden het vervelend, vies en praten er vooral niet over met andere vrouwen. Laat staan onze partners en kinderen.
Terwijl al onze verhalen zo zó belangrijk zijn. Niet alleen voor onszelf en elkaar, voor begrip, herkenning en inzichten, maar ook voor de jongere vrouwen en meisjes. Om op te groeien met een zelfbeeld dat laat zien dat je niet zwak of minder bent als je menstrueert maar dat het je juist kracht, inzicht en groei kan geven.
En zelfs voor de mannen om ons heen. Want uit ervaring weet ik en heb ik gevoeld dat die mannen om ons heen niets liever willen dan voor je zorgen. En hoe fijn is het als je kunt aangeven wat je nodig hebt? Door je over te geven aan je cyclus, te leunen op de steunpilaren in ons leven, life gets so much sweeter.
We vieren een zwangerschap uitbundig. Maar onze menstruatie mag er eigenlijk niet zijn. Terwijl we zonder menstruatie ook niet zwanger kunnen worden. Het is onderdeel van ons leven én de basis van het leven.
Ik voel nog steeds dat dit zo’n belangrijk onderwerp is voor ons vrouwen om dit te herinneren. Om die kennis en wijsheid over onszelf weer terug te vinden in onszelf. Om je in elke fase van je
cyclus en elke dag lief voor jezelf te kunnen zijn.
Zo voelde ik me rond dag 20 – 22 vaak depri en gestrest en had ik vooral money worries. Dit was een terugkerend dingetje. Door dat te ontdekken kon ik er berusting in vinden. Het maakte het niet minder maar het maakte wel dat ik er niet door verslonden werd. Ik wist dat het ook weer overging.
En zo zijn er legio van inzichten die ik heb geleerd van mijn lichaam, mijn cyclus én in combinatie met de kracht van de maan. Want die zorgt ervoor dat iets is uitvergroot, nog dieper gaat, of juist lichter voelt. Of er grote life events zijn of dat het de alledaagse dingen zijn die aandacht vragen.
Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat het leven écht een stukje makkelijker, lichter en mooier wordt als je in je eigen ritme gaat leven. Dat toepassen en ook kunnen communiceren op een manier die je omgeving ook begrijpt. Of dat nou een middagdutje of een avondje dansen en sjansen is.
En niet geheel onbelangrijk, die heftige pijn heb ik niet meer. Ik heb zeker nog wel eens een pijnlijke of intense menstruatie. Maar ik weet waardoor het komt.
Die maand met bijvoorbeeld een verhuizing, veel stress en emoties heeft z'n weerslag op mijn menstruatie. Dat betekent wat extra rust nemen, op wat voor manier dat op dat moment past. En me overgeven aan de zorgen van mijn partner. Niet te veel van mezelf vragen en al helemaal niet met dat oordeel klaar staan. Het is goed, het was intens en nu heb ik tijd om even op adem te komen. Het geeft mij zó veel ruimte, berusting en ontspanning.
Er is geen goed of fout.
Er is alleen jouw ritme.
De manier waarop jouw lichaam met je communiceert.
Ik nodig je heel graag uit voor jouw eigen voor de Sacred Moon Journey.